Οι ΔΕΣΜΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, για μία ακόμη φορά, επισκέφθηκαν τους άστεγους του Κρατικού Λιμένα Πειραιά. Όπως πάντα ο κος Βεντούρης είχε κάνει τις ανάλογες προετοιμασίες και βρεθήκαμε με τους άστεγους στις καθορισμένες Πύλες του λιμένα. Ήρθαν κοντά μας.
-Ξερετε είμαι καινούργιος, με έχετε υπολογίσει;
-Μη στενοχωριέσαι, και μην σπρώχνεις. Φακές, έχει και για σένα, του απαντά κάποιος.
-Πως μιλάς έτσι, επεμβαίνει τρίτος. Την έννοια σου είχανε οι άνθρωποι. Αντί να πείς ένα ευχαριστώ έχεις και απαιτήσεις. Μοιράστηκαν τα δέματα.
Συζητήσαμε αρκετά μαζί τους και την ώρα που ετοιμαζόμαστε να φύγουμε έρχεται ο ίδιος άστεγος χαμογελώντας και μας λέει. -Να με συμπαθάτε. Εγώ πρίν σας ειρωνεύτηκα με τις φακές, και εσείς εκτός το ωραίο φαγητό, μας είχατε στο πακέτο γλυκό και μπύρα. Σας ευχαριστούμε. Μας προσέχετε, μας λογίζετε για ανθρώπους.
Θέλω να ξέρετε ότι δεν είμαστε αχάριστοι εμείς. Αλλά.. αλλά.. Τι να σας λέω τώρα;;!
Κατέβασε το κεφάλι του και έκανε να φύγει.Ξαναγύρισε και συμπλήρωσε. -Σας ευχαριστούμε, σας ευχαριστούμε. Να ξέρετε δεν φταίμε μόνο εμείς που είμαστε άστεγοι. Τέλος πάντων. Να μας έρχεστε, να να μας έρχεστε πιο συχνά. Καλό μας κάνει μόνο και που σας βλέπουμε. Χαιρετήσαμε και φύγαμε.
Πλημμυρισμένοι με ανάμεικτα συναισθήματα για μια πραγματικότητα, που όσο την γνωρίζεις, τόσο την ΑΓΑΠΑΣ.
Για μία ακόμη φορά ζήσαμε μια διαφορετική εμπειρία, ένα μάθημα Ζωής απ' την απλότητα, την ταπείνωση, αλλά και την ειλικρίνεια των Αστέγων.
